🪩 Księga Rodzaju Pytania I Odpowiedzi

Według współczesnych badań Księga Rodzaju powstała | Czytaj więcej na Odrabiamy.pl! Premium. Blog. Zarejestruj. Zaloguj. Znajdź odpowiedzi na swoje Księga Rodzaju - motywy literackie. Autor Biblia. Autorem opracowania jest: Piotr Kostrzewski. Księ­ga ro­dza­ju to po­cząt­ko­wy tekst ca­łe­go Sta­re­go Te­sta­men­tu. Po­przez swo­je ale­go­rycz­ne, czę­sto wy­wo­dzo­ne z lu­do­wych prze­kła­dów tre­ści, jest wiel­ce kon­tro­wer­syj­nym ele­men­tem Rodzaju. Księga Rodzaju (od pierwszych słów Na początku), gr. Γένεσις Genesis) – pierwsza księga Biblii, należąca do Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu (Tory). Grecka nazwa księgi (Genesis) wiąże się ze słowem „geneza", czyli „początek", staropolski rodzaj (czyli ród). Ten zdaje się wyrzekać, tamten tylko wzdychał" [zestawienie ten-tamten], (A. Mickiewicz, "Pan Tadeusz", księga VIII) "Jego oczy są straszne, twoje - tylko miłe. Rodzaje i układ rymów Rodzaje rymów W poezji polskiej rym jest .Księga Rodzaju rozpoczyna się od słów: Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię (1,1). Kiedyś ktoś powiedział mi, że nazwiska jako przymiotniki, w dodatku nacechowane negatywnie, się nie odmieniają – czy to prawda? Nie ukrywam, ze zawsze zastanawiam się, jak będzie brzmieć poprawna forma np. w zaproszeniu: dla państwa Suchy czy dla państwa Suchów. Z góry dziękuję za odpowiedź. Biblia, Księga Rodzaju, Stary Testament, Upadek pierwszych ludzi. Czarowników przebiegłych, którzy w swym zuchwalstwie starają się złamać odwieczne boskie prawo: “prochem jesteś i w proch się obrócisz”, Święta Inkwizycja ochrzciła mianem Złych. Inkwizytor Fryderyk von Marburg Hasło do krzyżówki „księga” w leksykonie szaradzisty. W naszym leksykonie definicji krzyżówkowych dla słowa księga znajdują się łącznie 94 odpowiedzi do krzyżówki. Definicje te zostały podzielone na 9 różnych grup znaczeniowych. Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „ księga ” lub potrafisz określić ich Pytania dotyczace mitologi tylko w punktach plis potrzebuje tego pilnie Przedmiot: Język polski / Szkoła podstawowa: 1 rozwiązanie: autor: martycha 18.5.2010 (15:06) pytania do przypadków M. D C B N MSC proszę mam to na jutro Przedmiot: Język polski / Szkoła podstawowa: 8 rozwiązań: autor: arek12 23.5.2010 (14:11) 4.6K plays. 6th - 7th. 20 Qs. PAST SIMPLE VS PAST CONTINUOUS. 20.2K plays. 10th - 12th. quiz for 7th grade students. Find other quizzes for and more on Quizizz for free! DEnJl. U początków wielu kultur odnajdujemy dzieła, poematy, opowieści, które są próbą odpowiedzi na pytanie, skąd wziął się świat- czy sam z siebie, czy został stworzony przez istotę wyższą, boską, jak kształtował się jego porządek, jak powstały zjawiska przyrody, zwierzęta, a wreszcie jak powstał człowiek. Mitologie wytworzyły kultury: egipska i asyryjska, hinduska, grecka i rzymska. Istnieje też mitologia słowiańska. Mity porządkują wierzenia, odpowiadają na zasadnicze pytania, nazywają zbiorowe emocje, tworzą więż społeczną, określają świadomość zbiorową, tworzą tradycje i obyczaje. Nas, Europejczyków interesuje szczególnie mitologia grecka, jako najstarsza z wytworzonych na naszym kontynencie. A ponieważ kultura starożytnej Grecji przez wieki wpływała na kulturę całej Europy, a więc mitologia upowszechniła się i weszła w świadomość zbiorową Europejczyków. Drugą wielką księgą, znajdującą się u podstaw kultury europejskiej, jest Biblia. I Biblię rozpoczyna poemat o stworzeniu świata i człowieka- Księga Genesis. Czy obydwa obrazy- mitologiczny i bibilijny- są podobne? Co je różni? W mitologii greckiej świat powstaje z Chaosu, z mieszaniny żywiołów, z której wyłaniają się bogowie. Najpierw Gaja-ziemia i Uranos-niebo, potem tytani, cyklopi, giganci. Rozpoczynają oni walkę o władzę. Obce są im pojęcia etyczne , moralność. Są okrutni, bezwzględni, żli. Dopiero zwycięstwo bogów olimpijskich kończy gigantomachię. Bogowie dzielą pomiędzy siebie świat, co kończy wojnę. Bogów jest wielu(politeizm-wielobóstwo), każde zjawisko otaczającego świata ma swego boga, bożka, boginkę. Królem bogów, panem nieba, władcą piorunów był Dzeus. Hera, jego małżonka, była opiekunką kobiet. Posejdon był władcą mórz, Hades- podziemi. Demeter była boginią urodzaju. Grecy przypisują im cechy ludzkie, bogowie są pięknymi ludżmi, mają ich zalety i wady. Różni ich od ludzi nieśmiertelność uzyskiwana dzięki piciu nektaru. Jak już wspomniałam, nie są im obce zdrady, miłostki, złość, okrucieństwo. Mitologia nie zawiera przykazań moralnych, wskazówek etycznych, raczej usprawiedliwia chaotyczność i zło świata. Jakże inaczej wygląda opowieść o stworzeniu świata w Biblii! Chociaż na samym początku dostrzegamy podobieństwo. Bibilijny Bóg też stwarza świat z nicości przypominającej Chaos. Boże "stań się" wydziela z nicości kolejno światło i ciemność, dzień i noc, niebo, wody, ląd, który pokrywa zielenią, ciała niebieskie, ptaki i zwierzęta i wreszcie człowieka. Boże słowo porządkuje świat. Dzieło boże jest dobre- od razu występuje wartościowanie etyczne. Stworzenie świata w sześciu dniach i odpoczynek Boga po trudach stworzenia w siódmym zawiera nakaz, by po sześciu dniach pracy odpoczywać w niedzielę. To zasadnicza różnica między obu starożytnymi przekazami. Inne też jest pojęcie Boga. W Biblii Bóg jest jeden(monoteizm), jest nieskończony, wieczny, nie powstaje, ale istnieje zawsze i stwarza świat. Nie przypomina ludzi, jest ideą, jest doskonałością, dobrocią, miłosierdziem, miłością. Ostatnim dziełem Boga w Księdze Genesis jest człowiek. Bóg stworzył Adama i Ewę, powierzył im władzę nad światem i nakazał rozmnażać się i napełniać świat. Umieścił ich w raju, obdarowując uzyskane szczęście jednym jedynym zakazem- zerwania jabłka z drzewa wiadomości. Złamanie zakazu za namową węża-szatana spowodowało wygnanie z raju i ściągnęło na człowieka cierpnienia, choroby i śmierć. W mitologii człowiek też jest dziełem boga Prometeusza, który ulepił go z gliny zmieszanej ze łzami i obdarzył duszą. I tu podobieństwa się kończą. Inni bogowie byli wrogo nastawieni do ludzi, chcieli ich sobie podporządkować, a nawet zniszczyć. A dobroczyńcę, Prometeusza, za to, że dał ludziom ogień, przykuli do skały Kaukazu, a orzeł rozdzierał jego wciąż odrastającą wątrobę. Prometeusz, dobroczyńca ludzi, to jedyny dobry bóg, buntownik przeciw okrutnemu światu, a jego poświęcenie dla ludzi przypomina póżniejszą ofiarę Chrystusa . Jest też w mitologii odpowiednik raju w postaci złotego wieku(okres szczęścia ludzkości pod opieką Prometeusza), po którym nastąpił wiek srebrny, brązowy, żelazny. Jabłko z drzewa wiadomości przypomina puszka Pandory, którą bogowie obdarzyli żonę brata Prometeusza, również obdarowując zakazem(tu-otwierania). Ciekawa Pandora otworzyła puszkę, z której wydobyły się troski, zmartwienia, choroby i cierpienia, nękające odtąd ludzi. I w Biblii i w mitologii występuje potop, z którego ocalała jedynie jedna sprawiedliwa rodzina, z której potem odrodziła się ludzkość. Jak więc widzimy, są podobieństwa między omawianymi opowieściami, ale dotyczą raczej szczegółów. Wynikają pewnie z tego, że próbują odpowiedzieć na podobne pytania w sposób symboliczny, alegoryczny i obrazujący stopień znajomości świata przez starożytnych. Różnice są wyrażniejsze. Dotyczą pojęcia Boga. W religii monoteistycznej Bóg jest pojęciem abstrakcyjnym, szerszym i głębszym, niż upersonifikowani bogowie mitologiczni. Są oni zabawni, sympatyczni, ale zbyt ludzcy. Trudno sobie wyobrazić, aby ludzie chcieli naśladować takich bogów-zazdrościli im wiecznej młodości i nieśmiertelności, ale tacy bogowie nie uczyli jak żyć. Na tym polega wielka przewaga Biblii. Biblia porządkuje świat, uczy tego, co dobre, co złe, zawiera zakazy i nakazy. Bibiliny Bóg wskazuje człowiekowi, co ma robić, jak żyć. Zło jest dziełem szatana i wynika z niewypełniania nakazów bożych. Dekalog stanowił przez wieki i stanowi drogowskaz dla ludzi z kręgu kultury śródziemnomorskiej. Dlatego Biblia stała się księgą świętą dla wyznawców wielu religii, natomiast mitologia jest dla nas zbiorem baśni, pięknych, czasem okrutnych, ale tylko baśni. Weszły one w świadomość europejską jako powtarzające się obrazy, symbole, toposy występujące w sztuce Europy. Muzea pełne są obrazów i rzeżb nawiązujących do mitologii, dzieła literackie pełne aluzji do niej. Dlatego chcąc rozumieć kulturę naszego kontynentu, musimypoznać mitologię grecką oraz Biblię. Z dniem 1 lipca 2018 roku zaczęły obowiązywać dodatkowe struktury plików JPK. Jeżeli więc prowadzisz księgi podatkowe w formie elektronicznej, obojętnie czy prowadzisz je osobiście, czy za pośrednictwem biura rachunkowego, zobligowany będziesz do ich wysyłki. Oto ich lista: JPK_FA – zawierające wystawione w danym okresie faktury VAT JPK_PKPIR – czyli Podatkową księgę przychodów i rozchodów JPK_EWP – stanowiącą Ewidencja przychodów JPK_MAG – pokazujące dokonane czynności magazynowe JPK_WB – wyciąg bankowy Przekazywanie w/w struktur ma się dokonywać wyłącznie na żądanie pracownika urzędu skarbowego, dokonującego w naszej firmie czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, czy też kontroli celno-skarbowej. Nowe struktury będą służyły tak, jak i wcześniejsza JPK_VAT do kontroli i szybkiej analizy prawidłowości dokonanych w danym okresie transakcji gospodarczych. Pierwsze cztery, czyli JPK_FA, JPK_PKPIR, JPK_EWP oraz JPK_MAG możesz bez problemu sporządzić w programie SKP®. Oczywiście, aby mieć taką funkcjonalność, należy posiadać aktualną wersję, czyli posiadać aktywny pakiet Opieki Serwisowej. Jeżeli prowadzenie spraw księgowych oddałeś do biura rachunkowego i nie będziesz musiał w tej sytuacji sporządzać samodzielnie pliku JPK_PKPiR, czy też JPK_EWP, bowiem zajmie się tym Twoje biuro. Pozostałe struktury będą leżeć już po Twoje stronie, gdyż to Ty wystawiasz dokumenty sprzedażowe w swoim programie i to Twój program powinien mieć możliwość ich wygenerowania. Co wykażemy w pliku JPK_FA? Znajdą się tu wszystkie wystawione faktury sprzedażowe po kolei, a w szczególności to co się na niej znajduje, a mianowicie: datę jej wystawienia, numer faktury, imię i nazwisko lub nazwa nabywcy towarów lub usług, adres nabywcy, imię i nazwisko lub nazwa sprzedawcy towarów lub usług, adres sprzedawcy, prefiks NIP numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, jeżeli jest ona różna od daty wystawienia, sumę wartości sprzedaży netto ze stawką podstawową 22 i 23%, obniżoną, 8% lub 7%, czy też 5 % lub ze stawką 0% oraz kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto z odpowiednią stawką podstawową lub obniżoną - jeżeli jesteśmy czynnym podatnikami VAT, sumę wartości sprzedaży zwolnionej – jeżeli jesteśmy podatnikami VAT zwolnionymi, kwotę należności ogółem. Te pozycje nie są Ci przecież nieznane, jak dobrze zauważyłeś są to wymienione ustawą o VAT niezbędne elementy, jakie powinna zawierać każda faktura, czyli wszystko to, co w postaci graficznej wykazujesz na fakturze. Tu przedstawione zostało w postaci XML. Pamiętaj też, że sam rodzaj wystawianej faktury również będzie mieć tu duże znaczenia. I tak, jeżeli wystawiamy faktury z oznaczeniem „Metoda kasowa” w pole P_16 będzie się musiała pojawić fraza TRUE. Podobnie w przypadku napisu „samofakturowanie”, z tym że frazę tę będziemy musieli wykazać wówczas w poz. P_17 oraz w sytuacji stosowania „odwrotnego obciążenia” w poz. P_18. Jeżeli nie stosujesz żadnej z tych procedur – wpiszesz w pozycjach tych „false”. Podobnie też postąpimy wystawiając fakturę ze słowem „marża” – oprócz wskazania odpowiedniej procedury marża, np. „procedura marży dla biur podróży" oraz wartość „true” w poz. P_106E_2 i pozostałe procedury w pozostałych polach. Będziemy musieli również wskazać w nim odpowiedni „Rodzaj Faktury” , czyli : VAT – w przypadku zwykłych faktur VAT KOREKTA – gdy wystawiliśmy fakturę korygująca ZAL – jeżeli stosowaliśmy faktury zaliczkowe POZ – pozostałe rodzaje faktur W przypadku faktury korekty, zobligowany będziemy podać także takie dane jak: numer faktury korygowane, przyczynę korekty oraz okres do jakiej odnosi się ona. Ale to nie wszystko. Każda faktura z osobna wykazywana jeszcze na koniec będzie w ujęciu szczegółowym, tzn. podamy w niej nazwa (rodzaj) towaru lub usługi, jednostkę miary, ilość, (cena jednostkowa netto, cena jednostkowa brutto, kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen oraz wartość sprzedaży netto, stosowaną stawkę podatku VAT i wartość brutto. A co z fakturami wystawionymi w walucie obcej ? Jeżeli wystawiasz faktury w walucie obcej, pamiętaj, że dla każdej z nich będziesz musieć sporządzić osobno plik JPK . Czyli jeden dla dokumentów wystawionych w złotówkach, drugi w euro, czy dolarach. Struktura pliku JPK_FA nie przewiduje możliwości sporządzenia zestawu faktur zawierającej różne rodzaje walut. Czy podatnik zwolniony będzie zobligowany sporządzić plik JPK_FA? Bycie podatnikiem zwolnionymi z VAT na podstawie zwolnienia przedmiotowego czy podmiotowego, nie zwalnia cię z obowiązku sporządzenia i wysyłki pliku JPK_FA. Wykażesz w nim więc każdą wystawioną fakturę „nie-vatowiec” , a oprócz w/w niezbędnych elementów faktury w polu P_19 będziesz dodatkowo wykazywał oznaczenie „true” i dodatkowo w polu P-19C będzie musiała pojawić się podstawa Twojego zwolnienia. Jak wysłać plik JPK_FA? Struktura pliku JPK_FA, jak i pozostałych wysyłanych na żądanie, nie przewiduje możliwości sporządzania ich korekt. Sporządzisz więc wyłącznie plik o określonym celu jako „złożenia pliku”. Jak w przypadku pliku JPK_VAT tworzony jest plik w strukturze XML, który będziesz mógł wysłać bezpośrednio z programu na serwery Ministerstwa Finansów podpisując plik podpisem kwalifikowanym lub profilem zaufanym EPUAP lub przekażesz go np. mailem do Twojego biura rachunkowego, a ono za Ciebie wyśle je. Gdy będziesz wysyłał je samodzielnie, pamiętaj o pobraniu UPO do dokonanej wysyłki. Możesz również nagrać żądany przez Fiskus plik na pendriva lub płytę CD lub inny nośnik, pod warunkiem jednak, że będzie on odpowiednio oznakowany w sposób pozwalający na jednoznaczną identyfikację nośnika i będzie możliwy odczyt w urządzeniach różnych producentów. Dostarczyć takie nośniki do urzędu można na różne sposoby: przesłać przez operatora pocztowego albo osobiście zanieść do właściwej komórki kontrolującej. Ile masz czasu na sporządzenie pliku JPK_FA? Jeżeli organ podatkowy zażąda od Ciebie przekazania jednej lub też kilku z ww. struktur JPK, będziesz mieć na to nie mniej niż 3 dni. Dokładny termin będzie zawsze określony w otrzymanym wezwaniu. Pamiętaj też, że w uzasadnionych przypadkach (np. duża ilość danych, czy tez nieobecność osoby odpowiedzialnej) możesz zwrócić się do organu podatkowego o wydłużenie tego terminu. Pozwoli Ci to na uniknięcie konsekwencji w przypadku niedostarczenia plików w wyznaczonym terminie. Jakie kary za nieprzekazanie pliku JPK_FA w wyznaczonym terminie? W zależności czy zaniedbanie to zostanie zakwalifikowane jako wykroczenie czy też już przestępstwo karno-skarbowe. Kwalifikacja zależy od okoliczności danej sprawy: stopnia szkodliwości społecznej czynu, sposobu jego popełnienia, pobudek działania sprawcy itp. W przypadku wykroczenia skarbowego karą jest grzywna, określana kwotowo w przedziale od 1/10 do 20-krotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Jak podaje Ministerstwo Finansów w 2018 r. mogą to kwoty z przedziału: • od 210 zł do 4 200 zł (kara nałożona mandatem), • od 210 zł do 21 000 zł (kara nałożona nakazem sądu), • od 210 zł do 42 000 zł (kara nałożona wyrokiem sądu). Wszystko zależy od sytuacji majątkowej, rodzinnej oraz możliwości zarobkowych sprawcy. Natomiast karą za przestępstwo skarbowe jest grzywna, która może wynieść od 10 do 720 stawek dziennych. Minimalna stawka dzienna w 2018 r. wynosi od 70 zł do 28 000 zł, w zależności od dochodów, sytuacji rodzinnej i majątkowej sprawcy. Mówimy tu więc obecnie o kwotach rzędu: • od 700 do 5 600 000 zł (kara wymierzona nakazem sądu), • od 700 zł do 20 160 000 zł (kara wymierzona wyrokiem sądu). Pamiętaj również że możesz być również ukarany karą porządkową w wysokości do 2 800 zł. Generowanie poszczególnych pliku JPK_FA w SKP® Posiadając najnowszą wersję programu SKP®, będziesz mógł spać spokojnie, będziesz przygotowany na ewentualne żądanie urzędu i w kilku prostych krokach bez problemu sporządzisz i wyślesz plik: Krok 1 - wchodzimy w zakładkę Fakturowanie - Archiwum Faktur Krok 2 – zakładamy odpowiedni filtr na: rodzaj dokumentu (faktura lub faktura nie-vatowiec), zakres dat wystawienia „pomiędzy” i określić żądany okres, za który chcesz sporządzić plik oraz rodzaj waluty Krok 3 - wybieramy Opcje - JPK_FA tworzenie Plik JPK_FA został już utworzony, jedynie pozostanie jego wysyłka. Okno wysyłki otworzy Ci się automatycznie, bezpośrednio po jego utworzeniu. Nie musisz wysyłać pliku od razu, możesz wrócić do tego w każdym momencie. W tym celu: Krok 1 - wybierz: Opcje – JPK_FA wysyłka, Krok 2 - wskaż jedną z dwóch dostępnych dla tej struktury opcji wysyłki i weryfikacji: „Wyślij wybrane dokumenty do Urzędu – podpis kwalifikowany” lub „Wyślij wybrane dokumenty do Urzędu podpisując poprzez ePUAP’. Podpisywanie następuje tak samo, jak w przypadku wysyłki pliku JPK_VAT, Krok 3 - Ostatnim elementem jest pobranie Urzędowego Poświadczenia Odbioru – „Pobierz UPO”. Proste i szybkie! Ważne! Bądź przygotowany na ewentualne żądanie urzędu o przesłanie JPK. Zamów i przedłuż opiekę serwisową na rok 2018. Skorzystaj z naszej promocji – 50% rabatu. Spiesz się - masz czas tylko do 30 września 2018 r. Autor: Ewelina Mandziuk Specjalista ds. finansów Data publikacji: Pierwsze jedenaście rozdziałów Księgi Rodzaju od dawna postrzegano jako jednostkę literacką, która służy jako swego rodzaju prolog do reszty Księgi, Tory czy Pięcioksięgu i całego Pisma Świętego. W tych rozdziałach czytamy o stworzeniu świata i ludzkości, o wypędzeniu z raju, stoczeniu się człowieka, potopie Noego, stoczeniu się narodów i wieży Babel. Teologicznie, szczególnie na zachodzie w późnym antyku, Księga Rodzaju 3 i wygnanie z raju stały się głównym miejscem skupienia, zdefiniowanym jako „Upadek” człowieka. Rozpoczęła się debata na temat tego, co dokładnie ten upadek pociągnął za sobą i co reprezentował. Zostało to odebrane przede wszystkim jako pierwsza instancja ludzkiego nieposłuszeństwa wobec prawa Bożego, co poddało całą ludzkość karze, przy czym coraz częściej postrzegane było to wyłącznie w kategoriach prawnych. Znaczna część debaty, która wywołała reformację protestancką, skupiła się na tym, jakie elementy człowieczeństwa pozostały wolne i nie podlegały deprawacji po tym, jak zgrzeszył Adam. Dalsza debata dotyczyła tego, w jakim stopniu potomkowie Adama ponoszą winę za jego wykroczenie. Na przestrzeni ostatniego stulecia nasza uwaga skupiała się na jeszcze wcześniejszych wersetach tej narracji, opowiadających o stwarzaniu świata i ludzkości oraz na relacji pomiędzy narracjami biblijnymi i teorią ewolucji. Padają przy tym ważne pytania, które są uzasadnione i aktualne, nie odzwierciedlają one jednak sposobu, w jaki starożytni czytali narracje Rdz 1-11, ani sposobu, w jaki była ona rozumiana w epoce apostolskiej, gdy czytano ją przez pryzmat osoby Jezusa Chrystusa. Wczesne rozdziały Księgi Rodzaju opowiadają o potrójnym problemie w Bożym stworzeniu, a następnie Księga Rodzaju opowiada o początkach Izraela, który, jak przedstawia nam dalej Tora, jest odpowiedzią Pana, Boga Izraela, na ten problem. Nowy Testament opisuje następnie, w jaki sposób Jezus Chrystus definitywnie i ostatecznie rozwiązał wszystkie trzy aspekty tego problemu, aby stworzyć nowe, zmartwychwstałe, odnowione i uwielbione stworzenie w nowych niebiosach i na nowej ziemi. Jak już wspomniano, przekleństwa Księgi Rodzaju 3 od dawna są przedmiotem dociekań teologicznych. Bardzo niewiele późniejszych konstrukcji teologicznych związanych z „Upadkiem” jest jednak faktycznie obecnych w narracji Księgi Rodzaju. Ostrzeżenie dane Adamowi przez Boga mówiło, że w dniu, w którym zje owoc drzewa poznania dobra i zła, z pewnością umrze [Rdz 2,17]. Zwodniczy wąż kusi Ewę wiedzą, na którą nie jest ona przygotowana i otrzymuje za karę przekleństwo, aby jadł proch ziemi. Tutaj wąż zostaje zrzucony i otrzymuje moc śmierci (popiół, który ma spożywać, to popiół, do którego powróci Adam, Rdz 3,14), która rości sobie prawo przez grzech [1 Kor 15,55-56]. Przekleństwo jakie otrzymuje ludzkość, to znoszenie trudów i zmagań w tym życiu, które skończy się śmiercią [Rdz 3,19]. Historia Księgi Rodzaju 3 jest opowieścią o tym, jak śmiertelność opanowała rasę ludzką. Realizuje się to najpierw w zamordowaniu Abla przez Kaina, a następnie w kolejnych genealogiach. Po bardzo długim życiu każdego człowieka powtarza się raz po raz, że "umarł". Biorąc pod uwagę długość ich życia, to, że umarli, można uznać za oczywiste, ale powtarza się to tutaj, aby podkreślić, że „śmierć panowała od Adama do Mojżesza” [Rz 5, 14]. To jest pierwszy problem: śmierć. Śmierć, która weszła do rodzaju ludzkiego, otworzyła drogę grzechowi i zepsuciu. Grzech czeka u drzwi Kaina, starając się go opanować, a Kain mu ulega [Rdz 4,7]. W następnych genealogiach linia Kaina staje się coraz bardziej skorumpowana, kulminując się w morderczym Lamechu, ale także produkuje wszystkie postępy cywilizacji i kultury. W szóstym rozdziale Księgi Rodzaju ludzkość stała się tak zepsuta, że jej pragnienia są zawsze złe, przez cały czas [Rdz 6,5]. Tu znowu zaangażowane są istoty duchowe, uwodzące ludzkie kobiety [6, 1-2]. Tekst odnosi się tutaj do literatury historycznej i genealogii innych kultur na starożytnym Bliskim Wschodzie. Na listach królów babilońskich, władcy przed potopem są wymieniani wraz z duchem, który służył jako ich doradca oraz z informacją jakiej sztuki i technologii ten duch nauczył króla. Po potopie, królowie są opisywani jako dwie trzecie boga i jedna trzecia człowieka. Teksty takie jak 1 Henoch łączą te idee bardziej wyraźnie, zachowując starożytne tradycje, że duchy, podobnie jak wąż, doprowadziły ludzkość do wiedzy, do której nie została przygotowana, aby ją zepsuć i zniszczyć, osiągając kulminację w demonicznej niemoralności seksualnej. Są to duchy „które zgrzeszyły za dni Noego” [1 P 3,18-20]. W ten sposób drugi problem wchodzi w stworzenie: grzech. Ostatnie rozdziały kompozycji w Rdz 1-11 są częściej zaniedbywane, ale nie mniej ważne. Genealogie po powodzi opisują pochodzenie 70 narodów, które tworzyły znany świat. Podczas gdy opisują one ich deprawację, to opowieść o wieży Babel opisuje ich upadek. Tutaj Babilon jest opisywany jako stolica światowego imperium, w którym budowany jest wielki ziggurat, miejsce, które sięgnie nieba i sprowadzi Boga na ziemię, aby mógł służyć człowiekowi. W odpowiedzi Bóg zstępuje, lecz odpędza ich, mieszając ich języki i rozdzielając ich. Jest to jeszcze bardziej rozwinięte w Księdze Powtórzonego Prawa 32,8, która stwierdza, że Bóg przydzielił różne narody synom Bożym (lub Swoim aniołom, jak czytamy w greckim tekście). Ikona w ilustracji do tego artykułu przedstawia szare anielskie istoty, przejmujące w posiadanie przedstawicieli narodów ziemi. Narody świata zaczęły czcić te anielskie istoty jako bogów i stały się ich niewolnikami. Jest to trzeci problem dotykający Boży świat: moce ciemności. Te trzy wydarzenia i trzy problemy, które postały w ich wyniku, są zaadresowane w pierwszej kolejności poprzez powołanie Abrahama w Księdze Rodzaju 12. Zaczynając od patriarchów, widzimy początki Boskiego planu przezwyciężenia tych trzech problemów. Śmierć jest odpierana przez ludzką płodność, poprzez obietnicę, że potomkowie Abrahama będą liczniejsi niż piaski ziemi. Grzech jest odpierany poprzez kapłańską rolę, składanie ofiar i wstawiennictwo, jakiego podejmują się patriarchowie Abraham, Izaak, Jakub i Hiob. Moce ciemności oraz ich dominacja nad narodami ziemi są odpierane poprzez stworzenie przez Boga własnego narodu, Izraela, osobliwego ludu, który będzie wyodrębniony i oddzielony od narodów zdominowanych przez niegodziwość. Księga Rodzaju jako całość służy jako prolog do reszty Pięcioksięgu, a Tora dalej kodyfikuje te środki odpierania i radzenia sobie ze złem. Tora reguluje reprodukcję człowieka i moralność seksualną, a także dziedziczenie, aby zapewnić kontynuację i rozkwit ludzkości na ziemi. Tora ustanawia system ofiarny, skupiający się wokół Dnia Pojednania, aby opanować grzech i nieczystość w Bożym narodzie i aby zapobiec jego zniszczeniu. Tora surowo zabrania bałwochwalstwa, praktykowanego wśród narodów oraz innych działań i związków, które mogłyby podporządkować Izraelitów księstwom i władzom rządzącym innymi narodami i dążącym do zniszczenia Izraela. Izrael ma być święty i odłączony, aby służył jako światło narodom, które leżą w ciemności, aż przyjdzie czas, gdy Pan nawiedzi Swój lud i zajmie się tymi problemami raz na zawsze. Całość Nowego Testamentu jest więc apostolskim zapisem tego nawiedzenia, które miało miejsce w osobie Jezusa Chrystusa. Poprzez swoją śmierć i zmartwychwstanie, Chrystus raz na zawsze poradził sobie ze śmiercią, pokonawszy ją i rozbroiwszy [por. 1 Kor 15]. Chrystus umożliwił całkowite oczyszczenie i obmycie z grzechu i zepsucia przez Swoją krew, co ma dla nas zastosowanie przez chrzest (na podobieństwo potopu, 1 P 3,20-21). Chrystus raz na zawsze pokonał i rozbroił moce, które kiedyś rządziły tym światem i narodami [J 12,31; 16,11; Kol 2,15]. Podobnie jak wydarzenia z wieży Babel są zbyt często lekceważone, tak samo jest z faktem, że skutkiem pokonania przez Chrystusa tych mocy, które rządziły narodami, jest to, że teraz narody, poganie, są pojednani z Bogiem w Jezusie Chrystusie. Dzieło dokonane przez św. Pawła i innych apostołów w Dziejach Apostolskich nie jest rodzajem refleksji ani epilogu do Ewangelii św. Łukasza, ale reprezentuje zakończenie odwrócenia przez Chrystusa narracji z Księgi Rodzaju 1-11; ukończenie dzieła Chrystusa [Dz 1,1]. Troska św. Pawła w jego listach o pojednanie Żydów i pogan nie jest praktyczną kwestią, która wtrąca się w życie wczesnego Kościoła, ale raczej, jak to widzi św. Paweł, jest częścią Ewangelii Jezusa Chrystusa. Dla św. Pawła Rdz 1-11 eschatologicznie rozwiązuje się w odwrotnej kolejności. Pojednanie narodów z Bogiem rozpoczęło się w dniu Pięćdziesiątnicy i zostało dokonane w epoce apostolskiej. Chrystus w Swoim wniebowstąpieniu zasiadł na tronie i dzierży wszelką władzę w niebie i na ziemi. Grzech zostaje teraz odparty przez chrzest dla przebaczenia grzechów, przez pokutę oraz przez uświęcenie i uwielbienie Kościoła Chrystusowego. Ostatnim wrogiem do pokonania będzie śmierć, w zmartwychwstaniu, które przyniesie nowe stworzenie i które będzie królestwem życia wiecznego (1 Kor 15,20-27). o. Stephen De Young za: The Whole Counsel Blog

księga rodzaju pytania i odpowiedzi